Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe*

https://www.google.gr/ 

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe που σ'έναν ιδανικό κόσμο σήμερα θα γινόσουν 126 χρονών.

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe που έβρισκες το Θεό στις λεπτομέρειες

 ("God is in the details")

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe για το "less is more" κι ας το πολεμάει ακόμη το "less is bore".

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe που το 1934 πήρες μέρος σε διαγωνισμό για το γερμανικό περίπτερο στις Βρυξέλλες, αλλά η πρότασή σου απορρίφθηκε από τον ίδιο το Χίτλερ .

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe  που την περίοδο που είχες τη διεύθυνση του Bauhaus το διαμόρφωσες σαν ένα παραδοσιακό σχολείο της αρχιτεκτονικής με αυστηρές απαγορεύσεις πολιτικής δραστηριότητας ακόμα και με την ποινή της αποβολής.

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe που σου άρεζε ο ρόλος του δασκάλου και πίστευες πως η αρχιτεκτονική είναι κάτι που μπορεί να διδαχτεί ολοκληρωτικά.

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe, χρόνια πολλά σ'εσένα και στην 

"Barcelona chair" σου.

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe,  χρόνια πολλά σ'εσένα και στα κτίριά σου με τη σαφή γεωμετρική δομή και απλότητα. 

Χρόνια πολλά Mies van Der Rohe, χρόνια πολλά σ'εσένα και στην "skin and bones" αρχιτεκτονική σου.

 Χρόνια πολλά χοντρούλη μου.

Κι αν όταν μεγαλώσουμε δεν πάρουμε το Pritzker μας αρκεί και το Mies van Der Rohe να το ξέρεις.

[14] Thessaloniki Documentary Festival

Αρχίζει και φέτος το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Μπορείς να μελετήσεις το πρόγραμμα των προβολών και να διαλέξεις ποιες θέλεις να δεις.


Προσωπικά επέλεξα κάποιες και με μεγάλη χαρά βρήκα κι αυτές που μεταφράζονται
in architectural terms.


Έχουμε και λέμε:
Ξερολιθιές. Στηρίγματα στο Αιγαίο. / Αμαλία Ζέπου, Λυδία Καρρά
H ταινία καταγράφει αυθεντικές στιγμές παραδοσιακών κτιστάδων στη Σίφνο που επικοινωνούν αυτοσχεδιάζοντας με δίστιχα ενώ διδάσκουν σε εθελοντές την τέχνη του κτισίματος και της συντήρησης της ξερολιθιάς. Η σχεδόν άνευ κόστους εικοσάλεπτη ταινία είναι μια εισαγωγή στην πανάρχαια και πλούσια αυτή τέχνη, με πάνω από 20 διαφορετικές λέξεις της τοπικής διαλέκτου να περιγράφουν την έννοια της πέτρας. Οι ξερολιθιές όχι μόνο σώζουν το χώμα από τη διάβρωση και το νησί από την ερημοποίηση, αλλά πλαισιώνουν ένα δίκτυο μονοπατιών που προσελκύει όλο και περισσότερους πεζοπόρους, διευρύνοντας χρονικά και ποιοτικά την τουριστική περίοδο. Κι έτσι, κατά τη διάρκεια της ταινίας, βιώνει και ο θεατής τη διάσωση.


Και η σειρά "Μικροπόλεις" 
Παλαιό Φάληρο: Το παράθυρο / Θωμάς Κιάος
Ολυμπιακό Χωριό: Ο φράχτης / Περσεφόνη Μήλιου
Εκάλη: Το τείχος / Γιάννης Γαϊτανίδης
Οι Μικροπόλεις είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ με θέμα την Αθήνα. Σε κάθε περιοχή αντιστοιχεί μια λέξη - αρχιτεκτονική έννοια που τη χαρακτηρίζει φυσιογνωμικά αλλά και κοινωνικά. Αυτή η λέξη είναι ο οδηγός στο βλέμμα, στην επιλογή των χαρακτήρων, στα στοιχεία του πορτρέτου τής κάθε περιοχής.


Ακόμη διάλεξα τα ντοκιμαντέρ του πολυαγαπημένου μου Μενέλαου Καραμαγγιώλη 


Transmedia , Cineastes και το Αγαπητέ πρόγονε.
Ειδικά το τελευταίο ανυπομονώ να  έρθει η Κυριακή για να το δω.
Διάβασε την περίληψη και θα με καταλάβεις:
 Μεγαλωμένος στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς, συνονόματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, επιστρέφει στην Ελλάδα ν’ αναζητήσει τα ίχνη του δημοφιλούς Έλληνα του 1821 και να διαπιστώσει αν είναι στ’ αλήθεια απόγονός του. Αυτή η αναζήτηση διατρέχει την πολύπλευρη και πολύπλοκη ταυτότητα του Έλληνα στη διαχρονική της διάσταση, μέσα από τα αρχαιοελληνικά σύμβολα και τις ανα- βιώσεις τους, μέσα από τους απογόνους των ηρώων του ’21 και μέσα από τη ματιά των μαθητών της Αθήνας του 2011, που με παρελάσεις και γιορ- τές αποτυπώνουν τις αντιφάσεις των σημερινών Ελλήνων, καθώς πασχίζουν να αντισταθούν στην κρίση της εποχής με όπλο τις μνήμες τους.




Θυμάμαι τότε που ήμουν δευτέρα Λυκείου και μία μέρα κυκλοφορούσα στο κέντρο με την τσάντα του σχολείου. Μπαινοέβγαινα στις αίθουσες και όταν είχα το μεγάλο κενό ανάμεσα στις προβολές κάθισα μόνη μου στο Playhouse και διάβαζα. Η σερβιτόρα νομίζοντας πως περιμένω παρέα δεν ερχόταν. Μέχρι που με πλησίασε κι αφού της εξήγησα άρχισε να με ρωτάει για τα ντοκιμαντέρ που είδα. :)


Καλά να περάσουμε λοιπόν.

Η πόλη μας γιορτάζει!