Καθώς βρίσκομαι ακόμη με το ένα πόδι στη θάλασσα και με το άλλο στην πόλη
δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ -όχι ότι θέλω κιόλας-.
Αυτό όμως δεν είναι το νόημα του καλοκαιριού?
Να ξεχνάς τι μέρα είναι,να μη φοράς ρολόι,να κοιμάσαι-να ξυπνάς κι έπειτα να ξανακοιμάσαι,
να χάνεσαι σε δρόμους με όμορφες παρέες,να ξεκαρδίζεσαι ως το πρωί...
Καλοκαίρι όμως είναι κι αυτά τα όμορφα βράδια που παρακολουθείς μια όμορφη συναυλία...
Έτσι, λοιπόν, παρακολούθησα κι εγώ μια υπέροχη συναυλία τον Ιούνιο (μου κόστισε βέβαια ένα χρωστούμενο μάθημα).Ήταν η Ελευθερία Αρβανιτάκη και το κουαρτέτο της στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη βλέπετε...
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά?Γιατί μετά από τη συναυλία η φίλη μου Νατάσα μου ζήτησε να γράψω ένα άρθρο για τη συναυλία και να δώσω κάποιες φωτογραφίες για το musicity.
Ε και κάπως έτσι είχα τη μεγάλη πρωτόγνωρη χαρά να διαβάζω δημοσιευμένο το πρώτο μου άρθρο.
Ελευθερία Αρβανιτάκη «Τέλος δεν υπάρχει εδώ...»
Ήταν η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, δηλαδή είχαμετο λεγομενο ''θερινο ηλιοστασιο" -επίσημα η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.
Και κοίτα σύμπτωση, ήταν και η συναυλία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη. Σύμπτωση επειδή για όσους από εμάς συνδέουμε το καλοκαίρι περισσότερο με συναυλίες παρά με ακρογιαλιές, δεν μπορούμε να το αισθανθούμε χωρίς μια συναυλία της Ελευθερίας.
...
Η παράσταση φτάνει στο τέλος της και η Ελευθερία με την ίδια ενέργεια που είχε στην αρχή ξεσηκώνει το κοινό ψάχνοντας αυτό που λείπει και κάνει την καρδιά μας να κλαίει. Ναι φεύγεις από την παράσταση με ένα χαμόγελο και με την αίσθηση πως όλα είναι δυνατά και η βελτίωσή τους στο χέρι σου. Γιατί το τραγούδησες μαζί της«φίλος με τον πόνο να σαι»…και σε έκανε να ανατριχιάσεις όταν είπε «από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα…γιατί ανήκω εδώ».
Γιατί η Ελευθερία μπορεί και σε ελευθερώνει…και αυτό το έχουμε όλοι μας ανάγκη…σήμερα περισσότερο από ποτέ…"
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.
υγ1: ευχαριστούμε Musicity !
υγ2: ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
No comments:
Post a Comment