Monday 20 December 2010

Δε σε χωράει ο τόπος?

Έφυγα ,λοιπόν, για 3,5 μέρες και τελικά έμεινα στην Αθήνα 7 ολόκληρες μέρες.
Λίγο οι απεργίες που δυσκόλευαν τη ζωή μας -τους θαύμασα πραγματικά τους Αθηναίους-
λίγο η τέλεια παρέα,λίγο οι πανέμορφες βόλτες,λίγο τα ασυναγώνιστα φαγητά μιας και μια από τις φίλες μου έχει άριστες γνώσεις μαγειρικής...ε έτσι έκανα προεόρτιες διακοπές.

Διακοπές σε μία πόλη αρκετά μεγάλη, με ποικιλόμορφες τοποθεσίες, πολλά και διάφορα στυλ αρχιτεκτονικής, πολλές εκθέσεις,μουσεία...
μια πόλη τόσο απόμακρη όσο και οικεία...μια πόλη όμορφη αλλά και άσχημη,γκρίζα αλλά και πολύχρωμη...

Είμαι  τυχερή, γιατί οι φίλες μου φροντίζουν πάντα ώστε να εντοπίζω την ομορφιά της Αθήνας παρά τα προβλήματά της.
Έτσι,το Σάββατο το πρωί που χιόνιζε κάναμε μια τεράστια βόλτα..ξεκινώντας από τους Στύλους του Ολυμπιου Διος και διασχίζοντας Θησείο,Μοναστηράκι...φτάσαμε ως το Κολωνάκι αναζητώντας την gallery  Batagianni.
Μπορεί να τη βρήκαμε κλειστή όμως μέσα στην πολυκοσμία της περιοχής βρεθήκαμε σ'ένα στενάκι όπου κουρασμένη έκατσα στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας....
εκεί ήταν που σήκωσα το βλέμμα....ένιωσα μικρή..αρκετά μικρή...ήμουν και κουρασμένη που πραγματικά η συγκεκριμένη η εικόνα μου δημιούργησε κάτι πρωτόγνωρο....


η Αθήνα μου χάρισε πολλά σ'αυτό το ταξίδι.....όσα μεταφράζονται
  in architectural terms
θα τα μοιραστούμε προσεχώς...


το τραγούδι που αρμόζει εστάλη από τη marion μέσω του twitter και είναι το εξής:

μα ΠΟΥΘΕΝΑ ομως?!

No comments:

you may also like these terms....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...