Αρχίζει και φέτος το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Μπορείς να μελετήσεις το πρόγραμμα των προβολών και να διαλέξεις ποιες θέλεις να δεις.
Προσωπικά επέλεξα κάποιες και με μεγάλη χαρά βρήκα κι αυτές που μεταφράζονται
in architectural terms.
Έχουμε και λέμε:
Ξερολιθιές. Στηρίγματα στο Αιγαίο. / Αμαλία Ζέπου, Λυδία Καρρά
H ταινία καταγράφει αυθεντικές στιγμές παραδοσιακών κτιστάδων στη Σίφνο που επικοινωνούν αυτοσχεδιάζοντας με δίστιχα ενώ διδάσκουν σε εθελοντές την τέχνη του κτισίματος και της συντήρησης της ξερολιθιάς. Η σχεδόν άνευ κόστους εικοσάλεπτη ταινία είναι μια εισαγωγή στην πανάρχαια και πλούσια αυτή τέχνη, με πάνω από 20 διαφορετικές λέξεις της τοπικής διαλέκτου να περιγράφουν την έννοια της πέτρας. Οι ξερολιθιές όχι μόνο σώζουν το χώμα από τη διάβρωση και το νησί από την ερημοποίηση, αλλά πλαισιώνουν ένα δίκτυο μονοπατιών που προσελκύει όλο και περισσότερους πεζοπόρους, διευρύνοντας χρονικά και ποιοτικά την τουριστική περίοδο. Κι έτσι, κατά τη διάρκεια της ταινίας, βιώνει και ο θεατής τη διάσωση.
Και η σειρά "Μικροπόλεις"
Παλαιό Φάληρο: Το παράθυρο / Θωμάς Κιάος
Ολυμπιακό Χωριό: Ο φράχτης / Περσεφόνη Μήλιου
Εκάλη: Το τείχος / Γιάννης Γαϊτανίδης
Οι Μικροπόλεις είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ με θέμα την Αθήνα. Σε κάθε περιοχή αντιστοιχεί μια λέξη - αρχιτεκτονική έννοια που τη χαρακτηρίζει φυσιογνωμικά αλλά και κοινωνικά. Αυτή η λέξη είναι ο οδηγός στο βλέμμα, στην επιλογή των χαρακτήρων, στα στοιχεία του πορτρέτου τής κάθε περιοχής.
Ακόμη διάλεξα τα ντοκιμαντέρ του πολυαγαπημένου μου Μενέλαου Καραμαγγιώλη
Transmedia , Cineastes και το Αγαπητέ πρόγονε.
Ειδικά το τελευταίο ανυπομονώ να έρθει η Κυριακή για να το δω.
Διάβασε την περίληψη και θα με καταλάβεις:
Μεγαλωμένος στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς, συνονόματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, επιστρέφει στην Ελλάδα ν’ αναζητήσει τα ίχνη του δημοφιλούς Έλληνα του 1821 και να διαπιστώσει αν είναι στ’ αλήθεια απόγονός του. Αυτή η αναζήτηση διατρέχει την πολύπλευρη και πολύπλοκη ταυτότητα του Έλληνα στη διαχρονική της διάσταση, μέσα από τα αρχαιοελληνικά σύμβολα και τις ανα- βιώσεις τους, μέσα από τους απογόνους των ηρώων του ’21 και μέσα από τη ματιά των μαθητών της Αθήνας του 2011, που με παρελάσεις και γιορ- τές αποτυπώνουν τις αντιφάσεις των σημερινών Ελλήνων, καθώς πασχίζουν να αντισταθούν στην κρίση της εποχής με όπλο τις μνήμες τους.
Θυμάμαι τότε που ήμουν δευτέρα Λυκείου και μία μέρα κυκλοφορούσα στο κέντρο με την τσάντα του σχολείου. Μπαινοέβγαινα στις αίθουσες και όταν είχα το μεγάλο κενό ανάμεσα στις προβολές κάθισα μόνη μου στο Playhouse και διάβαζα. Η σερβιτόρα νομίζοντας πως περιμένω παρέα δεν ερχόταν. Μέχρι που με πλησίασε κι αφού της εξήγησα άρχισε να με ρωτάει για τα ντοκιμαντέρ που είδα. :)
Καλά να περάσουμε λοιπόν.
Μπορείς να μελετήσεις το πρόγραμμα των προβολών και να διαλέξεις ποιες θέλεις να δεις.
Προσωπικά επέλεξα κάποιες και με μεγάλη χαρά βρήκα κι αυτές που μεταφράζονται
Έχουμε και λέμε:
Ξερολιθιές. Στηρίγματα στο Αιγαίο. / Αμαλία Ζέπου, Λυδία Καρρά
H ταινία καταγράφει αυθεντικές στιγμές παραδοσιακών κτιστάδων στη Σίφνο που επικοινωνούν αυτοσχεδιάζοντας με δίστιχα ενώ διδάσκουν σε εθελοντές την τέχνη του κτισίματος και της συντήρησης της ξερολιθιάς. Η σχεδόν άνευ κόστους εικοσάλεπτη ταινία είναι μια εισαγωγή στην πανάρχαια και πλούσια αυτή τέχνη, με πάνω από 20 διαφορετικές λέξεις της τοπικής διαλέκτου να περιγράφουν την έννοια της πέτρας. Οι ξερολιθιές όχι μόνο σώζουν το χώμα από τη διάβρωση και το νησί από την ερημοποίηση, αλλά πλαισιώνουν ένα δίκτυο μονοπατιών που προσελκύει όλο και περισσότερους πεζοπόρους, διευρύνοντας χρονικά και ποιοτικά την τουριστική περίοδο. Κι έτσι, κατά τη διάρκεια της ταινίας, βιώνει και ο θεατής τη διάσωση.
Και η σειρά "Μικροπόλεις"
Παλαιό Φάληρο: Το παράθυρο / Θωμάς Κιάος
Ολυμπιακό Χωριό: Ο φράχτης / Περσεφόνη Μήλιου
Εκάλη: Το τείχος / Γιάννης Γαϊτανίδης
Οι Μικροπόλεις είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ με θέμα την Αθήνα. Σε κάθε περιοχή αντιστοιχεί μια λέξη - αρχιτεκτονική έννοια που τη χαρακτηρίζει φυσιογνωμικά αλλά και κοινωνικά. Αυτή η λέξη είναι ο οδηγός στο βλέμμα, στην επιλογή των χαρακτήρων, στα στοιχεία του πορτρέτου τής κάθε περιοχής.
Ακόμη διάλεξα τα ντοκιμαντέρ του πολυαγαπημένου μου Μενέλαου Καραμαγγιώλη
Transmedia , Cineastes και το Αγαπητέ πρόγονε.
Ειδικά το τελευταίο ανυπομονώ να έρθει η Κυριακή για να το δω.
Διάβασε την περίληψη και θα με καταλάβεις:
Μεγαλωμένος στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς, συνονόματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, επιστρέφει στην Ελλάδα ν’ αναζητήσει τα ίχνη του δημοφιλούς Έλληνα του 1821 και να διαπιστώσει αν είναι στ’ αλήθεια απόγονός του. Αυτή η αναζήτηση διατρέχει την πολύπλευρη και πολύπλοκη ταυτότητα του Έλληνα στη διαχρονική της διάσταση, μέσα από τα αρχαιοελληνικά σύμβολα και τις ανα- βιώσεις τους, μέσα από τους απογόνους των ηρώων του ’21 και μέσα από τη ματιά των μαθητών της Αθήνας του 2011, που με παρελάσεις και γιορ- τές αποτυπώνουν τις αντιφάσεις των σημερινών Ελλήνων, καθώς πασχίζουν να αντισταθούν στην κρίση της εποχής με όπλο τις μνήμες τους.
Θυμάμαι τότε που ήμουν δευτέρα Λυκείου και μία μέρα κυκλοφορούσα στο κέντρο με την τσάντα του σχολείου. Μπαινοέβγαινα στις αίθουσες και όταν είχα το μεγάλο κενό ανάμεσα στις προβολές κάθισα μόνη μου στο Playhouse και διάβαζα. Η σερβιτόρα νομίζοντας πως περιμένω παρέα δεν ερχόταν. Μέχρι που με πλησίασε κι αφού της εξήγησα άρχισε να με ρωτάει για τα ντοκιμαντέρ που είδα. :)
Καλά να περάσουμε λοιπόν.
Η πόλη μας γιορτάζει!
No comments:
Post a Comment