And the Pritzker goes to....

Eduardo Souto de Moura

"Los Angeles, CA—Eduardo Souto de Moura, a 58 year old architect from Portugal, is 

the jury’s choice for the  2011 Pritzker Architecture Prize, it was announced today by Thomas J. 

Pritzker, chairman of The Hyatt Foundation which sponsors the prize.   The formal ceremony 

for what has come to be known throughout the world as architecture’s highest honor will be in 

one of Washington, D.C.’s finest classical buildings, the Andrew W. Mellon Auditorium on June 

2"

source: 

http://www.pritzkerprize.com/

υγ: Άντε και στα δικά μας :-)

Τώρα που είναι Άνοιξη*

...και τα λουλούδια ανθίζουν,οι νύχτες με ζαλίζουνε, 

τ'αγόρια όταν σφυρίζουν*

κι επειδή  δεν έχω τι να πω σφυρίζω στον αέρα

και απολαμβάνω αυτές τις ηλιόλουστες μέρες κάνοντας ατέλειωτες βόλτες.

Γι'αυτό και η αποχή από το... "αρχιτεκτονείν".

Η επαναφορά θα είναι άμεση με όσα έχουμε να μοιραστούμε

 σχετικά με το Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων.

Ως τότε καλές ανοιξιάτικες βόλτες!

Άκου:

http://www.youtube.com/watch?v=o4kN5ICHWis

11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων

Το Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΑΔΑΣ με θέμα "Επάγγελμα Αρχιτέκτων" συντέλέστηκε.

Το Ζάππειο άνοιξε τις πόρτες του για να δεχθεί (σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του απολογισμού) 2252 ανθρώπους

.Ήταν μια ευκαιρία για όλους μας να ενημερωθούμε για κάποια θέματα,να ακούσουμε και να γνωρίσουμε ανθρώπους με πραγματική αγάπη για την αρχιτεκτονική αλλά και να προβληματιστούμε.

Να σας πω και κάτι που απολάμβανα πιο πολύ απ'όλα?

 Ότι ήμουν σε έναν χώρο όπου τα ονόματα

Πικιώνης,Κωνσταντινίδης,Δοξιάδης,Φατούρος,Κρόκος,Ησαίας,

Παπαιωάννου,Μπίρης 

κ.ο.κ. δεν ήταν άγνωστες λέξεις αλλά πηγές ιδεών και συζητήσεων.

Ίσως να είναι και αυτός ο λόγος που παρά την κούραση που μου άφησε αυτό το τετραήμερο,το πρωί της Δευτέρας ένιωθα να μου λείπει η ατμόσφαιρα του χώρου.

Ωστόσο,η αλήθεια είναι πως το Συνέδριο μας απογοήτευσε σε πολλούς τομείς.Και μιλάω σε πρώτο πληθυντικό καθώς με όποιον κι αν συζήτησα είχε την ίδια ακριβώς γνώμη.

Είναι όμως η πρώτη ανάρτηση σχετικά με αυτό και θα πώ μόνο τα θετικά!

Παρακολούθησα με συνέπεια ολόκληρο το πρόγραμμα των εισηγήσεων και θέλω να μοιραστώ όσα ειπώθηκαν γιατί πρώτα απ'όλα το υποσχέθηκα σε όσους ζητούν τις εντυπώσεις μου.

Σκέψεις,ιδέες,προτάσεις,ενδιαφέρουσες διαλέξεις,φωτογραφίες,σκίτσα θα αναρτηθούν μέσα στις επόμενες μέρες-δυστυχώς είμαι στη σχολή όλη μέρα (σε λίγο θα πηγαίνουμε και νύχτα!) και δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο για να επιταχύνω τις αναρτήσεις.

Τα παρακάτω στιγμιότυπα είναι ενδεικτικά για να σας μεταφέρω το κλίμα που υπήρχε στο Ζάππειο και εδικά ανάμεσα σ'εμάς τους φοιτητές.

in Arianna's terms

2 πόλεις συναντιούνται σε μια τρίτη

Ο Σταμάτης εμφανώς χαρούμενος και κουρασμένος.
 [να ξέρετε πως είναι η ομάδα μου στις κατασκευές οπλισμένου σκυροδέματος & σκίζουμε:-)]

όταν η πέινα συναντά την κούραση υπάρχουν οι φίλες.

τα κορίτσια από την Αρχιτεκτονική της Ξάνθης :-)

μωβ γιατί είναι Άνοιξη!

αυλάια.

έπεται συνέχεια....



Παγκόσμια ημέρα Ποίησης.

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα Ποίησης.
Ίσως θυμάστε τις αναφορές που έχουμε κάνει σχετικά με το πως η αρχιτεκτονική μπορεί να συνδεθεί άμεσα με την ποίηση (εδώ και εδώ).
Αφορμή για το σημερινό ποίημα στάθηκε η άκρως ενδιαφέρουσα ομιλία του κ.Κουμουνδούρου στο Αρχιτεκτονικό Συνέδριο του ΣΑΔΑΣ το οποίο έληξε χθες.Ο κ.Κουμουνδούρος ξεκίνησε την εισήγησή του (στην οποία θα αναφερθούμε εκτενώς τις επόμενες μέρες) με ένα ποίημα το οποίο σαφέστατα έχει αρχιτεκτονική αύρα.


Κωστής Παλαμάς 1859 - 1943

O Γκρεμιστής 1928

Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο 

χτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης. 
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι. 
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.

Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας, 
πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας. 
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης· 
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης

και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι. 
Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, 
λύκοι, κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι και κάλλιο ανοίχτε τάφοι, 

και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα, 
παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα. 
Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια 
ξανάρχεται. Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω τη ασκήμια. 

Είμ' ένα ανήμπορο παιδι που σκλαβωμένο το 'χει 
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι 
δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένει 
το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει 

Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι όταν κρατήσω, 
και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο. 
Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι 
και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι, 

και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω, και μ' ένα 
Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε 
γκρικάω, βγαίνει από μέσα μου μια προσταγή: Γκρεμίστε

Από αύριο που θα αρχίσουν και οι αναλυτικές αναρτήσεις σχετικά με το 

Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων.

υγ:εαρινή ισημερία σήμερα...Καλή Άνοιξη!

Για ένα Συνέδριο προετοιμάζεται και ο εισηγητής αλλά και ο σύνεδρος.

 Το 11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων ξεκινάει αύριο στο Ζάππειο.

Μέχρι την Κυριακή θα μας δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια πληθώρα διαλέξεων σχετικά με το επάγγελμα του αρχιτέκτονα.

Αναφερθήκαμε στο πρόγραμμα του Συνεδρίου    εδώ.Ρίξτε μια ματιά ,λοιπόν!

                                                                           

Επίσης,όπως διευκρινίζεται στην ιστοσελίδα του Συνεδρίου,η παρακολούθηση γενικά είναι ελεύθερη σε όλους,"Όσοι εγγράφονται στο Συνέδριο και πληρώνουν συμμετοχή, έχουν δικαίωμα συμμετοχής στη δεξίωση της έναρξης, σε δύο γεύματα [...] και θα παραλάβουν τσάντα με τα πρακτικά του Συνεδρίου, γραφική ύλη και βεβαίωση συμμετοχής".   

Προσωπικά έχω ανυπομονησία για το πως θα είναι τελικά αυτό το τετραήμερο.Στο #twitter μάλιστα που συζητώ με άλλους φοιτητές-bloggers και εραστές της αρχιτεκτονικής

όπως ο εύστοχος #architerror , η Μαρίνα που τώρα ξεκινάει να μας παρουσιάζει τους επίμονους  #serialarchitects της και φυσικά ο πολυπράγμων αν και petit #lepetitarchitect μοιραζόμαστε τον ίδιο ενθουσιασμό με την ελπίδα το Συνέδριο να ξεπεράσει ακόμη και το αναμενόμενο.

Και επειδή δεν αρκεί να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για την παρουσίαση του μόνο ο εισηγητής

,αλλά πρέπει και ο σύνεδρος να προσεγγίσει τις διαλέξεις ουσιαστικά και με πραγματικό ενδιαφέρον.Σαφέστατα θα υπάρχουν κι αυτοί που το βλέπουν σα μια ευκαιρία για εκδρομή και ωφελιμιστικά χαίρονται με τη βεβαίωση συμμετοχής ("θα μπει στο βιογραφικό βρε Νένα") γιατί έτσι μάθαμε,να κυνηγάμε απλά χαρτιά χωρίς να μας ενδιαφέρει αν υπάρχει αντικειμενικός αντίκτυπος στις γνώσεις μας.Μα πραγματικά,εξηγήστε μου κάτι,πως γίνεται κάποιος που

δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει μια ώρα έστω ενός θεωρητικού ,αρχιτεκτονικού μαθήματος της Σχολής του να ευελπιστεί πως θα παρακολουθήσει σχεδόν 10 ώρες ενός επιστημονικού Συνεδρίου στον αντίστοιχο τομέα?Ναι ξέρω,τι σκάω?Εμένα γιατί να με απασχολεί?Άλλωστε εχει ωραιότατα μαγαζιά για καφέ κοντά στο Ζάππειο που θα απορροφήσουν κι αυτούς τους φιλόδοξους.'Αλλωστε η _lfof_ και η spottedm μου είπαν πως δεν ευθύνομαι εγώ για κάτι τόσο παράλογο,αλλά ναι,κάπου πρέπει να το πω.

Και επειδή πρέπει να ετοιμάσω και τη βαλίτσα μου,σκέφτηκα να σας δείξω τι θεωρώ πως πρέπει να υπάρχει απαραίτητα στην τσάντα μου αυτές τις μέρες:

scetch book,

daily planner (#moleskine κατα προτίμηση), 

nikon dslr,(φορτιστη μην ξεχασεις)

extra τετράδιο (το δικό μου είναι απ'το μουσείο της Ακρόπολης με σκίτσο του Bernard Tschumi ), 

μολύβι, σβύστρα,στυλό,

 ipod (για τα διαλείμματα),

γυαλιά οράσεως (ναι μπήκα κι εγώ στο club)

και "την ευχαρίστηση της γνώσης" μαζί:-)

Καλή αντάμωση!

Η δική μου επίσκεψη στο Μουσείο Μπενάκη.

[κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση]

          

Για την έκθεση-αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του 

Δημήτρη Πικιώνη 

έχουμε μιλήσει πολλές φορές.

Όμως μέχρι τώρα εγώ μόνο άκουγα χωρίς να έχω τη χαρά να την επισκεφθώ.

Στο πρόσφατο λοιπόν ταξίδι μου στην Αθήνα δε γινόταν να μην πάω.

Μαζί με τη φίλη μου Ειρήνη,που μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την αρχιτεκτονική ένα πρωινό Σαββάτου του περασμένου μήνα βρεθήκαμε στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς.

Την αγάπη μου και το θαυμασμό γι'αυτόν τον αρχιτέκτονα νομίζω πως τα έχετε αντιληφθεί,οπότε θα αφήσω τις εικόνες να σας μεταφέρουν κάτι από αυτά που είδαμε σ'αυτήν την έκθεση.

Να υπενθυμίσω πως όλο το υλικό είναι δωρεά της κόρης του Δ.Πικιώνη (Αγνή Πικιώνη) στο Μπουσείο Μπενάκη.

 

Για όσους γνωρίζουν από σχέδιο θέλω μόνο να τονίσω κάτι που μας φάνηκε τόσο "εξωπραγματικό" που όμως μας δίνει να καταλάβουμε γιατί ο Πικιώνης έγινε ο περίφημος Πικιώνης.
Στις διάφορες κατόψεις που υπήρχαν στην έκθεση -χειρόγραφες φυσικά- παρατηρήσαμε πως τη διαγράμμιση [το γνωστό "hatch"] την έκανε με τέτοια λεπτομέρεια!Φανταστείτε πως με χάρακα διακρίνεις τις εφαπτόμενες παράλληλες γραμμές που έδειχναν το δάπεδο ή οτιδήποτε άλλο.
Λοιπόν?Εσύ κουράζεσαι να κάνεις σχέδια στο autocad?

   

το πτυχίο

μακέτα του Δημοτικού Σχολείου στο Λυκαβηττό 

ο ίδιος το απέρριψε μετά από την κατασκευή του.

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως ο πλήρης κατάλογος της έκθεσης,με όλα τα εκθέματα και εκτενή περιγραφή-πραγματικά πολύτιμος- κοστίζει περίπου 30 ευρώ και τον εντόπισα και στα βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ.Πραγματικά αξίζει να το προσθέσετε στη βιβλιοθήκη σας.

mural in Thessaloniki...

"A mural is any piece of artwork painted directly on a wall, ceiling or other large permanent surface."

source:Wikipedia

ή όπως μου είπε στο #twitter και ο γνώστης τέτοιων θεμάτων @ SigmaYpsilon 

"κομμάτι καλλιτεχνικής έκφρασης & δημιουργίας σε μεγάλες επιφάνειες π.χ. 

τοίχους,ταβάνια,κτήρια! Τοιχογραφίες με κοινωνικό περιεχόμενο"

Τα murals χρονολογούνται περίπου στην παλαιολιθική εποχή,ξεκινώντας από τη Γαλλία και φτάνοντας μέχρι το Μινωικό πολιτισμό,την Αίγυπτο,την Πομπηία κλπ.

Στη σύγχρονη εποχή ο όρος έγινε πιο γνωστός μέσω της "muralista" ,μεξικάνικης,εικαστικής κίνησης.

Η σπουδαιότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι εισάγουν την τέχνη στην καθημερινή  ζωή μιας πόλης με τρόπο επιβλητικό αλλά και ενδιαφέρον.

Πολλές φορές μάλιστα αφορούν σε κοινωνικά,πολιτικά,νομικά ζητήματα με στόχο να προκαλέσουν την κοινή γνώμη και να ενδιαφερθούν οι πολίτες.

Από τη δεκαετία του 90' και μετά η τέχνη του mural διεισδύει και στην τέχνη του graffiti και της street art.Μάλιστα μεγάλες εταιρείες όπως η Nike,η Red Bull κ.α κάλεσαν street artists για να σχεδιάσουν τα κτήρια που στεγάζονταν τα γραφεία τους.

source: http://serwof.blogspot.com/

Πριν λίγες μέρες ,λοιπόν, ολοκληρώθηκε στην πόλη μας και συγκεκριμένα 

στην πλατεία Ναυαρίνου στο ύψος της Α.Σβώλου

το πρώτο -ουσιαστικά- mural της Θεσσαλονίκης.

O Argiris"SER"Saraslanidis

είναι ένας από τους πρωτοπόρους 

στο χώρο του ελληνικού graffiti και street art. 

Ξεκίνησε τη δημιουργική του πορεία γύρω στο 1993 και συνεχίζει να είναι ένας από τους πιο δραστήριους καλλιτέχνες στα ελληνικά δρώμενα. 

source: http://serwof.blogspot.com/

Όπως αναφέρει ο ίδιος στο  blog του σχετικά με αυτό το τεράστιο mural:

15 days
70 cans
30 lt latex paint
100 Frappe coffe
20 packs of cigarettes
and lots of beers :D

Concept :Ser (commision theme unfortunately...)
Bulding theme done by :Ser,Zek,Jers and with lots of help by Ortsa.
Pop -graffiti elements by:Simoni,Ser,Zek,Jers

Powered by :The BOX gallery,KOBRA CANS.

source: http://serwof.blogspot.com/

Και τώρα που η κακοκαιρία αρχίζει επιτέλους να δίνει τη θέση της στην Άνοιξη είναι η κατάλληλη εποχή να αρχίσετε αυτές τις γνωστές,ηλιόλουστες βόλτες.
Διασχίστε τη Ναυαρίνου και σταθείτε να θαυμάσετε και να επεξεργαστείτε αυτό το εκπληκτικό και πρωτότυπο θέαμα.
Υπάρχει απίστευτη λεπτομέρεια στο σχεδιασμό του, δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο από τον Argiri βέβαια.

source: http://serwof.blogspot.com/
  

και τελικά η Θεσσαλονίκη μπορεί να αλλάξει...