"You are talking about dreams".

Robert Stern's website -απόλυτα εθιστική ιστοσελίδα!


-πραγματικά,δεν έχω να προσθέσω κάτι.

Πανελλήνια έκθεση φοιτητικών εργασιών και διημερίδα στο ΕΜΠ.

Δελτίο Τύπου

Πανελλήνια έκθεση φοιτητικών εργασιών και διημερίδα με θέμα

«Αρχιτεκτονικές Σπουδές και Αρχιτεκτονική Κληρονομιά»

Στις 27 και 28 Μαΐου, στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. θα πραγματοποιηθεί διήμερη επιστημονική συνάντηση, στην οποία θα συμμετέχουν διδάσκοντες από όλες τις Αρχιτεκτονικές Σχολές της Ελλάδας και της Κύπρου, με θέμα: «Αρχιτεκτονικές Σπουδές και Αρχιτεκτονική Κληρονομιά»

Παράλληλα, διοργανώνεται έκθεση φοιτητικών εργασιών όλων των Αρχιτεκτονικών Σχολών της Ελλάδας και της Κύπρου με αντίστοιχο θέμα.

Τις εκδηλώσεις οργανώνουν η Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ και το Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.

Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά επιχειρείται μια παρόμοια θεματική επιστημονική συνάντηση όλων των Αρχιτεκτονικών Σχολών, που στοχεύει στην ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την οργάνωση των αρχιτεκτονικών σπουδών στα ζητήματα που σχετίζονται με την Αρχιτεκτονική κληρονομιά.

Η έκθεση καθώς και η διημερίδα είναι οργανωμένες με βάση τις παρακάτω θεματικές ενότητες:

1.                  Αποτύπωση ανάλυση και τεκμηρίωση,

2.                  Αποκατάσταση και επανάχρηση ιστορικών κτιρίων και συνόλων και

3.                  ‘Ένταξη νέας αρχιτεκτονικής σε ιστορικό περιβάλλον

Εσείς εκεί στο Νότο να πάτε στο ΕΜΠ και να μας πείτε τις εντυπώσεις σας!

Welcome "Cozy home" -must read!

Η σημερινή ανάρτηση είναι αυτή που θέλω να τη γράψω τόσο καιρό και πότε δεν είχα το χρόνο,πότε δεν είχα τη διάθεση, πότε δεν έβρισκα τα λόγια πότε δεν έβρισκα τον τρόπο.

Τελικά κατέληξα πως όταν κυκλοφορεί ένα καινούριο ελληνικό περιοδικό ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ και ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ δε χρειάζονται πολλά λόγια.

Ειδικά σ'αυτές τις δύσκολες μέρες το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το καλωσορίσουμε και να το ξεφυλλίσουμε.

Το COZY HOME κυκλοφόρησε πριν περίπου ένα μήνα το δεύτερο τεύχος του.

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από το πρώτο-σας είπα, πάει καιρός που το παιδεύω- ωστόσο το δεύτερο τεύχος ήρθε για να επιβεβαιώσει τις εντυπώσεις που μας άφησε το πρώτο.

Νέες ιδέες, νέοι άνθρωποι, νέοι τρόποι προσέγγισης της αρχιτεκτονικής και ότι αυτή συνεπάγεται.

Όπως έγραψε και η κ.Εύη Παπαδοπούλου στο editorial του πρώτου τεύχους :

"σκοπός του cozy home είναι να μας βοηθά να επανεκτιμήσουμε τους χώρους όπου περνούμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας κι όπου μεγαλώνουμε τα παιδιά μας,να μας θυμίζει να βουλιάζουμε ευγνώμονες στη ζεστασιά τους κι αν δεν τη βρίσκουμε ή αν κάπου τη χάσαμε να ανατροφοδοτεί τις δυνατότητές μας ώστε αυτήν ακριβώς να πετύχουμε...".

Προσωπικά μου έφτασε αυτό το αληθινό και γεμάτο αισιοδοξία editorial ώστε να "βουλιάξω" στις σελίδες του.

Σε κάθε τεύχος θα υπάρχει ειδικό ένθετο Αρχιτεκτονικής(όπως αυτό του 
Πύργου της Kleeman), παρέχοντας στο αναγνωστικό κοινό αναλυτικές 
λεπτομέρειες και αρχιτεκτονικά σχέδια.

Αναζητήστε το και ανακαλύψτε το στα περίπτερα!Αξίζει τον κόπο!


(Πάντως μια από τις σκέψεις που έκανα εγώ όταν βγήκε το πρώτο τεύχος ήταν: επιτέλους ένα αρχιτεκτονικό περιοδικό που θα μπορώ να το μαζεύω από το 1ο κιόλας τεύχος του).


Καλή ανάγνωση!

illusion.

let's get dizzy.

-http://www.youtube.com/watch?v=21VbKgOM0gg

Τις προάλλες έλαβα ένα πολύ ενδιαφέρον από την Ελένη Βαφειάδου, νέα αρχιτέκτονας που είχα τη χαρά να γνωρίσω στο συνέδριο του ΣΑΔΑΣ με αφορμή την εξαιρετική ομιλία που είχε κάνει (για την οποία σας χρωστάω και post).

Στο μέιλ αυτό με ενημέρωνε για τη δημιουργία ενός μπλογκ δημιουργοί του οποίου είναι άνεργοι, μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι αρχιτέκτονες.

Η

 Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων 

λοιπόν,είναι μια νέα προσπάθεια παρέμβασης στους διπλωματούχους αρχιτέκτονες.

Η δημιουργία της γίνεται μέσα στην πιο κρίσιμη περίοδο των τελευταίων χρόνων και υπό μία έννοια οφείλεται σε αυτή. Στόχος της είναι να μη μένουμε άπραγοι και άφωνοι μπροστά στα μεγάλα και μικρά ζητήματα που διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας ως εργαζόμενους, επαγγελματίες,επιστήμονες και τελικά ως ανθρώπους που σκέφτονται και ενεργούν.

Η δημιουργία του μπλόγκ είναι μια προσπάθεια εύρεσης 

κοινού τόπου, διαλόγου και ενημέρωσης 

με όλους αυτούς που βρεθήκαμε (και χαθήκαμε..) στη σχολή, στις πολεοδομίες, στα μπαράκια, στους δρόμους και στις απεργίες.

Καταρχάς γράφουν αυτοί που δημιούργησαν τον πυρήνα, αλλά είναι ευπρόσδεκτοι και άλλοι να συνδράμουν.

Επισκεφτείτε το blog και διαδώστε το.

Αυτή η νέα γενιά των αρχιτεκτόνων θέλει να αλλάξει την κατάσταση και όπου υπάρχει θέληση μπορούν να γίνουν πολλά.

Αρκεί να είμαστε όλοι μαζί και να προσπαθούμε όλοι μαζί.

Architecture is...

-Let's be willing to do so.

Low Battery_

Ε ναι,λοιπόν,έπρεπε να το ζήσω ΚΑΙ αυτό.Κρίση υπερκόπωσης λέγεται κι αν τόσο καιρό νόμιζα πως οι 40 ώρες στη Σχολή μου προκαλούν υπερκόπωση καθημερινά τελικά τα ιατρικώς αποδεκτά συμπτώματά της είναι διαφορετικά.

Ε και φυσικά ως οπαδός του Μέρφι το έπαθα την πιο ακατάλληλη στιγμή,τώρα που χρειάζομαι το εκατό τοις εκατό των δυνάμεών μου για την εξεταστική που πλησιάζει.

Ωστόσο επανέρχομαι -θέλοντας και μη- ,προσπαθώ να ζήσω την Άνοιξη που αρνείται να εκδηλωθεί ολοκληρωτικά και να ακολουθήσω τους φρενήρεις ρυθμούς αυτής της περιόδου.

Όπως μου είπε και η φίλη μου η Μαρία την Πέμπτη που είχα 8 ώρες μάθημα πως δεν πρέπει να λέω πως πάω στη Σχολή αλλά στα κάτεργα.

Ας είναι...όσο πλησιάζει η εξεταστική τόσο πιο κοντινό φαίνεται και το καλοκαίρι...

υγ: Ευτυχώς υπάρχει και η μουσική στη ζωή μας κάτι τέτοιες ώρες (και κάτι άλλες ώρες).

Πρόσεξε το στίχο (in architectural terms):

"ξυπνάω/και λέω θα κοιτάξω ευθεία/

θα βρω τη μεριά που κρύφτηκε πίσω/από την γκρίζα πολυκατοικία"

[στίχοι/μουσική/ερμηνεία:Στέλιος Δάβαρης]

ORLANDO-Η Ράνια Εμμανουηλίδου στο ΜΜΣΤ.

Παρασκευή 6 Μαΐου -Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Μπορεί να ήταν τα γενέθλιά μου χθες,αλλά δε θα μπορούσα να λείψω από τα εγκαίνια της έκθεσης της εικαστικού Ράνιας Εμμανουηλίδου στο ΜΜΣΤ.Η έκθεση έχει τον τίτλο "Ορλάντο" ως άμεση αναφορά στο βιβλίο της Βιρτζίνα Γουλφ και παραπέμπει στη θεματολογία των έργων, που παίζει με την έννοια της εξέλιξης και της μεταμόρφωσης.

Είχα τη χαρά και την τιμή να παρακολουθώ μαθήματα ελευθέρου σχεδίου από τη Ράνια επί 3 χρόνια.

Πραγματικά είναι μία από της ευχάριστες αναμνήσεις της σχολικής μου περιόδου.

Το να έχουμε δίπλα μας μια τέτοια καλλιτέχνιδα (φυσικά πάντα εκεί και η επίσης σπουδαία εικαστικός Μαριάννα Ιγνατάκη) ήταν κάτι μοναδικό στην προσπάθεια που κάναμε ώστε να προσεγγίσουμε την τέχνη του ελευθέρου σχεδίου.Ίσως,μάλιστα τα σαββατιάτικα 7ωρα στο εργαστήριο να είναι το μόνο που μου λείπει από την τρίτη λυκείου.

λίγα λόγια για τη Ράνια.

Έτσι είχα την ευκαιρία αυτά τα χρόνια να απολαύσω κι άλλες εκθέσεις της Ράνιας Εμμανουηλίδου στην Πινακοθήκη Μάργαρη στην Αμφιλοχία,στην γκαλερί της Ζήνας Αθανασιάδου,στο στρατόπεδο Κόδρα (Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης) κοκ.

Ωστόσο κάθε φορά είναι και μια νέα,διαφορετική εμπειρία,πάντα βασισμένη στα στοιχεία που κάνουν την τέχνη της Ράνιας ουσιαστική και μοναδική.

 Έτσι ήταν και χθες,τα έργα της Ράνιας επιβλήθηκαν στον όμορφο χώρο του ΜΜΣΤ με έναν απλό τρόπο που άμεσα προκαλούσαν το θεατή να μπει στη δική τους τροχιά.Στην έκθεση μάλιστα υπάρχει και το  πρώτο video art της Ράνιας με τίτλο GENESIS.
Να επισημάνω πως η επιμέλεια της έκθεσης ανήκει στη Λυδία Χατζηιακώβου η οποία μιλώντας για την έκθεση τόνισε αυτό που όλοι νιώσαμε,πως τα έργα δε χρειάζονται περιγραφή και επεξηγήσεις αφού από μόνα τους κάνουν έντονη την παρουσία τους στο χώρο.
Θα αφήσω τις εικόνες να σας μεταφέρουν κάτι από το χθεσινό βράδυ και φυσικά επιβάλλεται να επισκεφτείτε την έκθεση μέχρι τις 26 Ιουνίου.

classy as always

Εδώ θα βρείτε το δελτίο Τύπου της έκθεσης.

Back to reality*

Όποιος ξέρει ένα γρήγορο,εύκολο και ανώδυνο τρόπο να μπορείς να επιστρέφεις στην καθημερινότητά σου παρακαλώ να τον διαδώσει!
Η Άνοιξη είναι τόσο όμορφη,όμως γίνεται ακόμη πιο όμορφη στα νησιά και ομορφαίνει κι άλλο όταν είσαι με τις φίλες σου.
Έτσι,λοιπόν, αν όντως το γέλιο μας δίνει ζωή,εγώ αυτές τις μέρες κέρδισα περίπου δύο δεκαετίες...χάρη στις φίλες μου!
-γι αυτό κράτα τους φίλους σου μαζί σου όπου κι αν είσαι-

Σκιάθος,Σκόπελος,Αλόννησος και δεν μπορώ να προσαρμοστώ στις 40h που θα είμαι στη Σχολή κάθε εβδομάδα....


υγ ελπίζω,τουλάχιστον να πιάσατε κι εσείς το Μάη :-)