Κι εμείς πολύτεκνοι είμαστε αλλά το όνειρό μας μπήκε στην αναμονή.

Η είδηση είναι η εξής: σήμερα ανακοινώθηκαν οι βάσεις των Πανελληνίων εξετάσεων.

Κανονικά δε θα έπρεπε να ασχολούμαι μιας και για εμένα αυτές οι εξετάσεις μου χάρισαν κάτι κιλά δακρύων, κάτι τόνους άγχους, κάτι χιλιόμετρα απόγνωσης και εκνευρισμού. 

Μάλιστα η σκέψη που τριγυρνάει όλη μέρα στο μυαλό μου είναι πως τόσα χρόνια σχολείο,αριστεία,παρελάσεις,απουσιολόγια και χαζομάρες και δεν έζησα τη χαρά του να περνάς στη Σχολή που ονειρεύεσαι από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Όχι δεν το λέω με παράπονο, άλλωστε επέλεξα μια Σχολή του ίδιου κλάδου ώστε απλά να είμαι σε διπλανά μονοπάτια με το όνειρό μου.Και δόξα τω Θεώ όλα πηγαίνουν πολύ καλά και η Σχολή αποδείχθηκε απείρως καλύτερη των προσδοκιών.

Η συγκεκριμένη ανάρτηση όμως δεν έχει σκοπό να κάνω μια ψυχανάλυση στον εαυτό μου.

Αντιγράφω από το σημερινό "ΒΗΜΑ":

" «Κόκκινο» χτύπησε το νέο σύστημα του υπουργείου Παιδείας που αντικατέστησε τον θεσμό των μετεγγραφών, το οποίο αποτελεί «τέκνο» του τέως υφυπουργού Παιδείας και στατιστικολόγου 

κ. Γ. Πανάρετου.

...Στους αρχιτέκτονες του ΕΜΠ, σχολή περιζήτητη πανελλαδικά με βάση 18,95, μπαίνει υποψήφιος της κατηγορίας των πολύτεκνων με 4,62!

Τα παραδείγματα δυστυχώς είναι πολλά και φανερώνουν την πλήρη αποτυχία του νέου συστήματος, με το οποίο και δόθηκαν εκ των προτέρων συγκεκριμένες θέσεις σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ σε ειδικές κατηγορίες, αντί των μετεγγραφών τους εκ των υστέρων όπως γίνονταν παλιά.

Και αυτό γιατί με το παλαιό σύστημα οι μετεγγραφόμενοι από τμήμα της επαρχίας σε κεντρικό πανεπιστήμιο, σπάνια ξεπερνούσαν μια διαφορά της τάξης των 1.000 μορίων από τους εισαχθέντες και τη γενική κατηγορία του πανεπιστημίου υποδοχής.

...η «γκάφα» του νέου συστήματος δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί".

(διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ )

Εντάξει κ. Διαμαντοπούλου κι εμείς "τέκνα πολύτεκνης οικογένειας" είμαστε αλλά το 2008 επιβιώσαμε των ανούσιων και αντιπαιδαγωγικών Πανελληνίων για να συγκριθούμε με τα υπόλοιπα "κανονικά" παιδιά.

Λογική και χρήσιμη η μεταρρύθμιση που κάνατε αλλά η βάση γιατί να αλλάζει για τις ειδικές κατηγορίες; Υπάρχει κάποια λογική εξήγηση μήπως;

Πάντως αν εσάς σας φαίνεται σωστό αυτό το σύστημα και δε σκοπεύετε να γίνει κάποια αλλαγή ενημερώστε με σας παρακαλώ. Και αδιάβαστη ένα 4,62 πιστεύω πως θα το πετύχω,έτσι παίρνοντας το πτυχίο μου του χρόνου αντί για να μπλεχτώ στις άλλες επικές εξετάσεις των κατατακτηρίων (αμεροληψία και αξιοκρατία ως γνωστόν) θα μπω στην Αρχιτεκτονική με την αξία μου. Απλώς, δηλαδή, επειδή είμαστε τέσσερα αδέρφια. Ένας σοβαρός λόγος απ'ότι φαίνεται ώστε να πάρω τη θέση του παιδιού που πέρασε όσα πέρασα εγώ πριν τρία χρόνια...

Καληνύχτα Κεμάλ...αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.

(όπου κόσμος βάλε "τόπος").

Μάντεψε που...

Τελικά έπρεπε να κάνω αρκετά χιλιόμετρα για να βρω -επιτέλους- ένα κτήριο που αναγράφεται το όνομα του αρχιτέκτονα που το σχεδίασε.

Το συγκεκριμένο όπως βλέπετε αναφέρει και τον καλλιτέχνη...το γιατί θα το καταλάβετε τις επόμενες μέρες.

Μέχρι να πάρω το μυαλό μου από την τελευταία δόση των διακοπών μου ώστε να οργανωθώ και προσαμοστώ...

Μήπως ξέρετε που μπορεί να συνάντησα αυτήν την επιγραφή;

Out of order-

Ο χρήστης παίρνει την τελευταία δόση διακοπών και επιστρέφει.

[ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ το χρόνο_ο Σεπτέμβρης πλησιάζει επικίνδυνα]

Gaudi για αρχάριους .

Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό δεν είμαι συνεπής blogger.Ο λόγος είναι κάποια καινούρια projects που κερδίζουν την ενέργεια,το χρόνο και τον ενθουσιασμό μου.Γι αυτά όμως θα σας μιλήσω μέσα στις επόμενες μέρες...

Αύριο,λοιπόν, η φίλη μου Σ. ξεκινάει ένα πανέμορφο ταξίδι.ΠΟΥ; Στην Ισπανία! Ίσως αν χωρούσα στη βαλίτσα της να μην τη ζήλευα τόσο,ωστόσο περιορίζομαι στο να αρκεστώ στις εντυπώσεις της που θα ακολουθήσουν...

Και γιατί να σας τα λέω όλα αυτά; Σαν ευσυνείδητη τουρίστρια τον τελευταίο καιρό εκτός απ'όλα τα υπόλοιπα που διαβάζει για τη χώρα που θα επισκεφτεί έχει μελετήσει βιβλία για τον Gaudi, καθώς θέλει να καταλαβαίνει τι είναι αυτό που βλέπει.

Σε μια σύντομη κουβέντα που είχαμε με εντυπωσίασε με τις γνώσεις της και παρ'όλα αυτά μου ζήτησε να γράψω ορισμένα πράγματα για τον σπουδαίο αυτόν αρχιτέκτονα (αυτή η εμπιστοσύνη που μου έχει με αγχώνει ώρες-ώρες να το ξέρετε).

Σκεφτόμουν εδώ και μέρες τι θα μπορούσα να γράψω...

Έριξα μια ματιά στα βιβλία που έχω, έκανα μια αναζήτηση στο google αλλά δεν ήθελα αυτά τα "ετοιματζίδικα".

Δεν ήθελα να τhς πω πληροφορίες εξειδικευμένες με δύσκολη αρχιτεκτονική

 ορολογία.Αντιθέτως ήθελα κάτι απλό και ουσιαστικό.

Έτσι,λοιπόν,κατέληξα να μοιράζομαι μαζί σας αυτά που πριν χρόνια είχα μάθει από ένα 

ντοκιμαντέρ για τον Gaudi και με ώθησαν στο να τον αναζητήσω και μελετήσω.

Gaudi's sketch of the Mila's tiles

Ο Gaudi μεγάλωσε εκτός της Βαρκελώνης, σε ένα χωριό δίπλα στη φύση. Φαίνεται ότι από την παιδική ηλικία μπήκαν ως γερά θεμέλια η αγάπη του για την οικογένεια και τη φύση. Μιας και ο πατέρας του έφτιαχνε τσουκάλια, έμαθε να χειρίζεται το σίδερο και αγάπησε τις καμπύλες (τα τσουκάλια από κάτω είναι στρογγυλά, σε αντίθεση με τις κατσαρόλες). Ως φοιτητής ξεκίνησε να σχεδιάζει διάφορα αντικείμενα και έπιπλα που είχαν μεγάλη επιτυχία κυρίως για το πρωτοποριακό τους σχέδιο και την εργονομία τους. 

Σε μια έκθεση που έκανε γνώρισε τον Güell. Αυτός ήταν ένας πλούσιος επιχειρηματίας που εντυπωσιάστηκε από τα έργα του Gaudi και αποφάσισε να τον προωθήσει στον αριστοκρατικό κύκλο της Βαρκελώνης που ήταν κλειστός (όπως και σήμερα). Έχοντας πια τα μέσα, ο Gaudi, ξεκίνησε το έργο του ως αρχιτέκτονας. Σχεδίασε πολλά κτήρια,τα περισσότερα από τα οποία μοιάζουν να είναι από έναν άλλο κόσμο... 

Gaudi's sketch of the Calvet's chairs

Είναι δύσκολο να υποθέσουμε τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο Gaudi αν είχε στην διάθεσή του σύγχρονα υλικά όπως το οπλισμένο σκυρόδεμα. Μπορεί ακόμη να τα είχε απορρίψει. Είχε αρνηθεί να χρησιμοποιήσει τσιμέντο, για παράδειγμα, αν και αυτό το υλικό βρέθηκε στην διάθεσή του. Προτιμούσε να κτίζει τις κολόνες του με τούβλα. Αν και τα κατασκευάσματα φαίνονται μάλλον υπερβολικά και οι επιφάνειες πολυδάπανες καθώς αστράφτουν στον ήλιο της Μεσόγειου ο Gaudi προτιμούσε να χρησιμοποιεί καθημερινά υλικά και πάντα πήγαινε προς τα πίσω στην μεγάλη παράδοση που είχε η πόλη του η Βαρκελώνη στους τεχνίτες των κεραμικών και των σιδηρουργείων.


. “Θέλετε να μάθετε που αντλώ τα τις ιδέες μου” είπε κάποτε σε έναν επισκέπτη στο εργαστήριό του. “Ένα όρθιο δέντρο, διακλαδίζεται σε κλαδιά και αυτά με την σειρά τους σε μικρότερα κλαδάκια και αυτά με την σειρά τους στα φύλλα. Και κάθε ιδιαίτερο ξεχωριστό κομμάτι του δέντρου αναπτύσσεται αρμονικά, θαυμάσια όπως ο Θεός ο τεχνίτης το δημιούργησε.” Στην εκκλησία της Αγίας Οικογένειας ο Gaudi σχεδίασε ένα ‘δάσος’ από κολόνες που διακλαδίζονται σε πολλές διευθύνσεις.Η σχέση αυτή του Gaudi με την φύση είναι που τον διακρίνει από τους άλλους εκπροσώπους της Art Nouveau ρεύμα στο οποίο τον κατατάσσουν συνήθως.


 Η τάση για διακόσμηση στην Art Nouveau είναι βασισμένη σε φυσικές φόρμες αλλά παραμένει καθαρά διακοσμητική και πάνω από όλα καθαρά γραμμική. Για τον Gaudi η φύση αποτελείται από δυνάμεις που δουλεύουν κάτω από την επιφάνεια, η οποία μερικά είναι και η έκφραση αυτών των εσωτερικών δυνάμεων. Για παράδειγμα μελέτησε πως συμπεριφέρονται συμπλέγματα από πέτρες όταν βρεθούν κάτω από μεγάλη πίεση τοποθετώντας τις σε υδραυλική πρέσα. Οι πέτρες δεν θρυμματίσθηκαν ή δεν σχίστηκαν κατά την διεύθυνση από την κορυφή προς τον πάτο αλλά διογκώθηκαν στο μέσον φαινόμενο που ο Gaudi πίστευε ότι γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες που κατασκεύαζαν τις κολόνες τους λίγο παχύτερες στο μέσον.

Gaudi's sketch of the Vicens's gate

Ο Gaudi ήταν ένας πραγματιστής. Σε αντίθεση με άλλους αρχιτέκτονες της εποχής του δεν εργαζόταν ποτέ στο σχεδιαστήριο. Ήταν πάντα παρών στον τόπο κατασκευής των έργων, συσκέπτονταν με τους εργαζόμενους, δοκιμάζοντας πρόχειρες κατασκευές, απορρίπτοντας ιδέες. Τα σχέδιά του έμοιαζαν με σκίτσα ιμπρεσιονιστών περισσότερο παρά με σχέδια αρχιτέκτονα.


Ο Gaudi πειραματίζονταν πριν κτίσει. Προετοιμάζοντας τα σχέδια για το παράτολμο τόξο στην εκκλησία Guell Colony επινόησε ένα μοντέλο από νήματα στα οποία κρέμασε μικρούς σάκους από άμμο που αντιστοιχούσαν στα βάρη που τα τόξα και οι κολόνες έπρεπε να στηρίζουν. Η εικόνα από την παραπάνω επινόηση αρκεί να ειδωθεί ανάποδα για να μας δώσει την εικόνα του πως θα πρέπει να είναι η τελική κατασκευή. Αυτή η μέθοδος δεν είναι ασυνήθιστη σήμερα δεκαετίες μετά το πρώτο πείραμα. Οι εργάτες συχνά ρωτούσαν πως ήταν δυνατόν να στηριχθούν αυτού του είδους οι κατασκευές!

http://fotografiesfotinis2.blogspot.com/

Η δουλειά του Gaudi δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει απομονωμένα στον σχεδιαστικό πάγκο. Αυτό έχει να κάνει εκτός των άλλων και με την ιδιαίτερη αίσθηση του Gaudi για τον χώρο. Η φιλοδοξία του ήταν να ξεφύγει από τους συμβατικούς τοίχους. Οι ιδέες του για τα σπίτια ήταν ότι αυτά είναι οργανικά σώματα που μπορούν και ζουν από μόνα τους.Η πραγματιστική αυτή προσέγγιση του Gaudi είχε και αρνητικές επιπτώσεις. 


Δεν ήταν ποτέ ένας θεωρητικός της αρχιτεκτονικής και πάνω από όλα δεν δημιούργησε σχολή με την αυστηρή έννοια. Επίσης, με εξαίρεση κάποια έργα των πρώτων χρόνων, δεν άφησε γραπτά κείμενα. Τα περισσότερα κείμενα που αποδίδονται στον Gaudi βασίζονται σε διαδόσεις. Σύντομα, μετά τον θάνατό του, το στυλ του Gaudi πέρασε στο περιθώριο. Η σχολή Μπαουχάους, με το στυλ που βασίζεται στην λειτουργικότητα τον αντέκρουσε.








Καλό ταξίδι,λοιπόν και θα περιμένουμε εντυπώσεις.Άλλωστε περισσότερο από κάθε γνώση για τον Gaudi αυτό που χρειάζεται και αυτό που σημαίνει τελικά,νομίζω πως είναι τα συναισθήματα που θα σου προκαλέσουν τα κτήριά του μόλις τα αντικρίσεις από κοντά... 

Ευχηθείτε μου "Καλή αρχή" .

Ε ναι, λοιπόν, το πρώτο μου άρθρο στο universitas είναι γεγονός.

Στο εξής στη στήλη "Photo-γράφω" θα μπορείτε να βρείτε φωτογραφίες μου συνοδευόμενες από λίγες σκέψεις...

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μου άρθρο και με χαρά θα περιμένω τις εντυπώσεις σας.

Περιηγηθείτε στο universitas , είναι ένα νέο φοιτητικό site που σκοπό έχει να μας ενημερώνει για θέματα της επικαιρότητας αλλά και να λειτουργεί σαν βάση για την ανταλλαγή προβληματισμών ανάμεσα σε φοιτητές.

Επίσης εδώ  μπορείτε να δείτε την ομάδα των αρθρογράφων.

You are called to spread the good news....

Αυγουστιάτικη απορία.

Λένε πως αν ζεις χωρίς τηλεόραση κι έχεις και λίγο ελεύθερο χρόνο θα εκπλαγείς με το πόσες σκέψεις θα κάνεις την ημέρα.Έτσι κι αλλιώς στο σπίτι μου δεν έχω τηλεόραση, τώρα όμως βρήκα και ελεύθερο χρόνο.Οπότε αυτή η φράση δικαιολογεί και τις αμέτρητες σουρεάλ σκέψεις μου (ελπίζω τουλάχιστον).

Έτσι τις προάλλες σκέφτηκα το πόσο θα ήθελα να δω μια στατική μελέτη ενός κτηρίου της Zaha Hadid.

Να δω δηλαδή τι είδους είναι οι φορείς αυτοί που στηρίζουν αυτές τις ιδιόμορφες κατασκευές.

Εμείς ξέρουμε τα κλασικά: στατικοί φορείς ή υπερστατικοί και για τις στηρίξεις γνωρίζουμε τις αρθρώσεις,πακτώσεις (οι αγαπημένες μου), κυλίσεις...

Ε λοιπόν, μου φαίνεται αδιανόητο αυτές οι κατασκευές της Zaha Hadid να βασίζονται σ'αυτές τις γνώσεις μου.

Έτσι μοιράστηκα την απορία μου στο twitter και η @sofia_miranta, το κορίτσι δηλαδή που από Σεπτέμβρη θα μας στέλνει τα νέα της από το τμήμα Design Research Lab της ΑΑ, μου απάντησε.

"...είναι καινοτομίες όλα κ ειδικά τεμάχια τα πάντα κ έρευνα ενδελεχής πριν κατασκευαστεί κάτι...σίγουρα δεν είναι κάτι από συμβατικά στοιχεία".Περισσότερες λεπτομέρειες θα μας πει από Σεπτέμβρη.

Τώρα που ενημερώθηκα πως όντως δεν είναι κάτι σχετικό με τις δικές μας κλασικές γνώσεις επιμένω και λέω...ΘΕΛΩ να δω μια στατική μελέτη της :-)

Εσείς?

 Οι φωτογραφίες είναι από το          Spiral Tower της Ζaha Hadid στη Βαρκελώνη.





Δείτε ολόκληρο το άρθρο του archdaily.

Θερινές πρωτόγνωρες χαρές*

Καθώς βρίσκομαι ακόμη με το ένα πόδι στη θάλασσα και με το άλλο στην πόλη

δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ -όχι ότι θέλω κιόλας-.

Αυτό όμως δεν είναι το νόημα του καλοκαιριού?

Να ξεχνάς τι μέρα είναι,να μη φοράς ρολόι,να κοιμάσαι-να ξυπνάς κι έπειτα να ξανακοιμάσαι,

να χάνεσαι σε δρόμους με όμορφες παρέες,να ξεκαρδίζεσαι ως το πρωί...

Καλοκαίρι όμως είναι κι αυτά τα όμορφα βράδια που παρακολουθείς μια όμορφη συναυλία...

Έτσι, λοιπόν, παρακολούθησα κι εγώ μια υπέροχη συναυλία τον Ιούνιο (μου κόστισε βέβαια ένα χρωστούμενο μάθημα).Ήταν η Ελευθερία Αρβανιτάκη και το κουαρτέτο της στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη βλέπετε...

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά?Γιατί μετά από τη συναυλία η φίλη μου Νατάσα μου ζήτησε να γράψω ένα άρθρο για τη συναυλία και να δώσω κάποιες φωτογραφίες για το musicity.

Ε και κάπως έτσι είχα τη μεγάλη πρωτόγνωρη χαρά να διαβάζω δημοσιευμένο το πρώτο μου άρθρο.

Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:

                                                          
Ελευθερία Αρβανιτάκη «Τέλος δεν υπάρχει εδώ...»

Ήταν η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, δηλαδή είχαμετο λεγομενο ''θερινο ηλιοστασιο" -επίσημα η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.

Και κοίτα σύμπτωση, ήταν και η συναυλία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη. Σύμπτωση επειδή για όσους από εμάς συνδέουμε το καλοκαίρι περισσότερο με συναυλίες παρά με ακρογιαλιές, δεν μπορούμε να το αισθανθούμε χωρίς  μια συναυλία της Ελευθερίας.

...

Η παράσταση φτάνει στο τέλος της και η Ελευθερία με την ίδια ενέργεια που είχε στην αρχή ξεσηκώνει το κοινό ψάχνοντας αυτό που λείπει και κάνει την καρδιά μας να κλαίει. Ναι φεύγεις από την παράσταση με ένα χαμόγελο και με την αίσθηση πως όλα είναι δυνατά και η βελτίωσή τους στο χέρι σου. Γιατί το τραγούδησες μαζί της«φίλος με τον πόνο να σαι»…και σε έκανε να ανατριχιάσεις όταν είπε  «από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα…γιατί ανήκω εδώ».

Γιατί η Ελευθερία μπορεί και σε ελευθερώνει…και αυτό το έχουμε όλοι μας ανάγκη…σήμερα περισσότερο από ποτέ…"

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.


υγ1: ευχαριστούμε Musicity !
υγ2: ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!