Η πρώτη μέρα μιας αιωνιότητας...

Χθες, αργά το απόγευμα ένας φίλος μου έστειλε το έκτακτο άρθρο που είχε αναρτηθεί σε διάφορα ενημερωτικά sites και αφορούσε στο σοβαρό τραυματισμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου από μια μοτοσικλέτα. Ανησύχησα, αλλά σκέφτηκα πως αποκλείεται ο Theo να "φύγει" έτσι ξαφνικά με έναν τόσο άτυχο τρόπο. Περίπου μεσάνυχτα, χρειάστηκα να ψάξω κάτι στο google. Άνοιξα για 1" το twitter. Πάγωσα. Όλοι έγραφαν για το 

Θόδωρο Αγγελόπουλο 

σε αόριστο. Αποκλείεται. Εγώ απλά ήθελα να βρω κάτι σχετικό με το μάθημα που δίνω την Παρασκευή. Δεν ήθελα να αντικρίσω αυτήν την είδηση. 

Ίσως αν έκλεινα το "παράθυρο" να γυρνούσα το χρόνο πίσω; Ίσως να ζουν οι ψευδαισθήσεις; Ίσως να γλίτωνα τον εαυτό μου από αυτά τα νέα;

 Όχι το Θόδωρο Αγγελόπουλο δεν το συνάντησα ποτέ. Δεν πέρασα ποτέ από δίπλα του, δε βρέθηκα ποτέ στον ίδιο χώρο μ'αυτόν. Όμως χθες τα μεσάνυχτα μπροστά σε αυτήν την είδηση λύγισα σα να έχασα έναν δικό μου άνθρωπο. Διάβαζα κι έκλαιγα. 

Γιατί τελικά δικοί μας δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι που μας διαμορφώνουν; Που μας πιάνουν από το χέρι και μας βάζουν στην αρχή ενός δρόμου, μας δίνουν την ευχή για καλό ταξίδι και μας αφήνουν να πορευτούμε μόνοι μας; Δεν είναι αυτοί που μας χαρίζουν έναν ολόκληρο κόσμο...το δικό τους κόσμο;

Διαβάζοντας όσα γράφονται τις τελευταίες ώρες μια σκέψη μου έμεινε στο νου,

 ο θάνατός του ήταν άτυχος αλλά δίκαιος.

 Έφυγε ενώ έκανε γύρισμα, έφυγε ενώ έκανε αυτό που τόσο αγαπούσε,

 αυτό για το οποίο τον αγάπησε τόσος κόσμος...

Έφυγε σε μια στιγμή ευτυχίας...

Και τώρα ας πλημμυρίσουν τα σπίτια μας  με μουσικές της Καραΐνδρου...

λίγο όνειρο ακόμη...

Τοπίο στην Ομίχλη (1988)

Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998)

Ο μελισσοκόμος (1986)

Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)

Το λιβάδι που δακρύζει (2004)

Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991)

Η σκόνη του χρόνου (2008)

υγ: τις πιο όμορφες μουσικές της η Ελένη Καραΐνδρου τις έχει γράψει για τις ταινίες του...τώρα για ποιον θα γράφει...;