Είχα πει πως θα επιστρέψω με όσα "χρωστάω" και αντί γι αυτό χάθηκα...
Προφανώς και ήταν κάτι που χρειαζόμουν, καθώς πέρασα την πιο "σκοτεινή" εξεταστική μου...
Καμία διάθεση για διάβασμα και γενικά ένα ανερμάτιστο συναίσθημα μέσα μου...
Προβληματισμός και άγχος που πηγάζουν από το φόβο που νιώθω πως με το ζόρι θέλουν να μας επιβάλλουν κάποιοι...με το ζόρι κάποιοι θέλουν να μας αναγκάσουν να μην κάνουμε όνειρα...κι ας είμαστε 20 ετών...βέβαια οι ίδιοι είναι κι αυτοί που μας κατηγορούν πως μένουμε αδρανείς και δεν κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε τον κόσμο μας...
Και ενώ προσπαθούσα να βρω λίγο κουράγιο στα λόγια αγαπημένων ανθρώπων που με περιτριγυρίζουν και πήγαινα στις εξετάσεις με μισή καρδιά έγινε το παράδοξο, σημείωσα την απόλυτη επιτυχία...4/4 σεπτεμβριανά έφυγαν από το κεφάλι μου! Φαίνεται πως σε πείσμα όλων των συνθηκών κατάφερα να βρω τον ήλιο στον οποίο τόσο εύστοχα αναφέρεται ο Νίκος Γκάτσος στο τραγούδι "Πέφτει η βροχή".
Έτσι κατέβηκα στην Αθήνα [pigaine_opou_agapas] για να ξεκουραστώ,να ξεχαστώ και να γεμίσω τις μπαταρίες που άδειασαν τόσο γρήγορα μετά το καλοκαίρι.
Επέστρεψα όμως και για όσους από εμάς πρωτοχρονιά δεν είναι μόνο το Γενάρη αλλά είναι και η έναρξη του ακαδημαϊκού έτους, ο Οκτώβρης είναι μήνας οργάνωσης και προσδιορισμού στόχων κοκ.
Οπότε,από αύριο ξεκινούν και οι "ξεχασμένες" αναρτήσεις...
Πάντως να σας πω μια σκέψη που έκανα αυτές τις μέρες, αν απολαύσεις μια ζεστή σοκολάτα με γεύση πραλίνα ή ακόμη καλύτερα αν τη φτιάξεις μόνος σου και τη μοιραστείς παρέα με τους φίλους σου θα δεις πως εκείνη τη στιγμή που διπλώνεστε στα γέλια δεν υπάρχει ούτε κρίση, ούτε ΔΝΤ, ούτε πτώχευση, ούτε τίποτα...
υπάρχει ΜΟΝΟ αγάπη_
No comments:
Post a Comment